De meeting start bij het hotel in Silbach. Er is geen gemeenschappelijke heenreis, natuurlijk kunnen hier onderling afspraken over gemaakt worden.
De gemiddelde reistijd vanuit Nederland is tussen de 3 a 4 uur. Het diner is optioneel, we kunnen ons heel goed voorstellen dat je pas later de avond arriveert.
Concreet:
aankomst hotel in de loop van de middag, het terras/bar zal geopend zijn.
19.00 uur diner in het hotel voor degene die dat aangegeven hebben.
hierna gezellig afzakkertjes nemen aan de bar van het hotel.
Zaterdag 2 september.
Op zaterdag gaan we een een rondrit maken door het Sauerland. De route is al voor-verkend en heeft geen overlappingen met de route uit 2021. Onderweg lunchen we op een heel mooi punt en we eindigen in Winterberg voor een photoshoot op een mooi plek.
Concreet:
8.00 – 10.00 ontbijt;
10.30 auto’s klaarmaken voor vertrek;
11.00 uur vertrek van de rondrit door het Sauerland. Zorg dat je de route op je navigatiesysteem hebt staan;
12.30 – 14.00 uur lunch bij de Wisent Hutte;
deel 2 van de rondrit, eindigend op/bij de “kahle Asten” voor fotoshoot.
verder een soort keuzemenu: Lekker op het terras hangen, winkelen in Winterberg (hier zijn we al langs gereden) , rodelen op de rodelbaan, skiën kan niet maar als je behoefte hebt aan beweging zijn er ook mooie wandelingen beschikbaar.
19.00 uur gezamenlijk diner in het hotel.
hierna evalueren van de rondrit en meer aan de bar.
Zondag 3 september.
8.00 – 10.00 uur ontbijt;
hierna uitchecken want de meeting is nu klaar.
Goede reis, breng jezelf en de 130 weer veilig thuis.
hier kun je de route naar het hotel bepalen.
Route
Op zaterdag gaan we gezamenlijk een mooie route door het Sauerland rijden. Halverwege gaan we gezellig lunchen bij de Wisent Hutte. De rit eindigt in Winterberg. Hier gaan we de auto’s mooi op de foto zetten en doen we verder wat waar we zin aan hebben: bv. rodelen, op terras zitten, of winkelen in Winterberg.
We gaan onderstaande route rijden:
Je kan de route ook als .gpx file downloaden, Dit bestand zet je thuis, via TomToms MyDrive op je TomTom navigatieapparaat.
Doe dit wel nog thuis en niet net voor je gaat rijden tijdens de meeting, het kost enige tijd.
Altijd handig: de QR-codes van de te rijden route als je gebruik maakt van Google Maps om te navigeren:
deel 1: van ons hotel naar de lunch locatie (Wisent Hutte):
Deel 2: lunch locatie naar eindbestemming voor de fotoshoot
Deel 3: QR code om terug te keren naar het hotel
De rondrit wordt uitgezet…
Voorpret
Sfeerbeelden uit 2021.
Kosten
De kosten van de meeting bedragen € 50,- per persoon plus de hotelovernachting en eten en drinken ik het hotel.
De kosten van de lunch tijdens de rondrit, drankjes onderweg zijn in de prijs opgenomen.
Het hotel heeft 4 soorten kamers waaruit gekozen kan worden. In het aanmeldformulier staan de kosten per kamer vermeld.
Na aanmelding zal ik een ieder benaderen voor een aanbetaling, zodat we tijdens het evenement geen gedoe over geld zullen hebben want daar ben ik allergisch voor.
Aanmelden
Aanmelden kan met het formulier of benader de organisator via e-mail.
Dit formulier geldt voor alle Nederlandse deelnemers.
Indien buitenlandse 130 liefhebbers geïnteresseerd zijn kunnen zij rechtstreeks contact opnemen met de hoteleigenaar van het hotel waar we verblijven.
Someone said that three clues make a test, or more properly, three pieces of evidence. Pretty true
A marvelous Region, a beautiful City and a fantastica car together are the perfect set for a perfect day.
Sardegna, Cagliari and a Fiat 130. Agatha Christie was right. Three pieces of evidence.
By pure coincidence, while I was updating #fiat130register profile on Instagram, I saw a gorgeous pic of a 130 going to a go-go around Cagliari.
Ca va sans dir, my investigative activity has started immediately, like a truffle dog……. strange thing that happen to me since more than 40 years only.
So I had another pleasant discovery: the extremely kind personnel of ARST S.p.A, that mean the Company that moves the beautiful Isle.
Yes, the Company that manage regional public transportation (train, urban and extra urban buses, tube) owns a fantastic Fiat 130 saloon 2800.
Fantastic not only cause it’s a 130, but cause it’s considered a real icon, the trait d’union between the past and the present of the Company.
Fantastic not only cause it’s a 130, but cause it has a meticulous conservative restoration wanted by the Company Management.
Greeted with the typical Sardinian kindness, I had the 130 at my disposition all day long.
But I had more.
I had the pleasure to be with Mr. Vespa, driver of ARST Management, that drove me in the most beautiful place of Cagliari, having the chance to create a real photobook.
Let’s see the history of 1464, yes chassis number 130A0001464, she was born (or better, she had first plate) the 2 of February 1970. One of the earliest, a really rare 140 CV.
The first owner was Societa’ Strade Ferrate Sarde S.p.A, placed in Rome.
In fact it’s plated Roma F0……that suddenly remind me the famous Carlo Lizzani’s movie “Roma bene”, where a six 130 2.8 parade were visible.
Even if I evaluated a lot of screenshot of this movie, I did not find any evidence that “sardinian beauty” belongs to that parade. But who knows…..
But let’s go back to her history.
Initially was the institutional car of Company’s CEO, Conte Pasquini, but after the Company was put under external administration, 130, since 1971, become the institutional car of Ing. Boccone, extraordinary governmental commissioner.
A life as institutional car, as witnessed by the 50.000 km reported on the odometer.
Probably a true number, in fact the people that know better this 130 history told me the restoration process has been started from a very good basis.
So in 2010, after the acquisition of the former Sardinian railway Companies by Azienda Regionale Sarda Trasporti, the 130 has found a new life.
A perfect restoration and a new activity as a flagship during ARST institutional events (last but not least, new buses of the Cagliari “Sede Automobilistica” opening)
Let’s come back to 1464
Born with black painting and camel fabric interior, 130 is……a 140 (144 to be more precise) HP with automatic gearbox.
The dashboard is the typical “line”, common at that time, but extremely futuristic nowadays. A red “growing line” tell the speed.
Four electric windows, with three switches on the consolle.
Yes, you read well. Two switches on the central console activated lateral front windows separately, and one the rear together.
Automatic search radio with memory, electric antenna and air conditioning. A real “full optional”
There’s also an extra gauge in front of passenger seats. External temperature indicator. Probably an after market.
I also had the privilege to drive around beautiful Cagliari. Everything works fine. Brakes, gearbox and all switches react promptly. In brief, a splendid 53 years old 130.
Of course we gave the “time machine” effect to all Cagliari citizens that, like in a dream, saw 130 passing through Viale Trieste, Via Roma and Cagliari harbor.
Grazie Edoardo Ferrero
A big and warm thanks to all ARST personnel, Drs. Roberta Scanu, Ing. Alessandro Boccone e il Mr. Cristian Vespa
Geen artikel over de Fiat 130 dit keer maar slechts een mooi plaatje uit het tijdschrift Ramp.
Het artikel gaat over de liefde voor auto’s maar de 130 wordt verder niet genoemd.
De tekening is gemaakt door Gregory Gilbert-Lodge.
Ian Seabrook uit Wales vlogt over auto’s. In zijn Citroen t-shirt maakt hij een vlog over de Fiat 130 2800 Berlina. Een erg onderhoudend vlog met mooie beelden en veel informatie.
De beschrijving van zijn YouTube kanaal luidt; HubNut is all about Celebrating the Average and the unusual in the fascinating world of the motor vehicle.
Ian zegt: “I was so happy to finally drive a 1971 Fiat 130. Was it everything I hoped for? A 2.8-litre V6 engine unique to the 130 is a very good start, but what is this commercial failure like to drive?”
The building of this 130 was a real challenge: Fiat did not give Grazia the permission to transform the car in an ambulance due to the bad image gave to the “ammiraglia”. But Grazia was able to have the allowance with the help of Fiat dealer in Viareggio called Giannotti. They were good friends of Mr. Valletta (CEO of Fiat), and this friendship was the key to receive the OK from Fiat.
So a marvellous car was born: huge, full of space, full optional (power steering, servobrake, radio, air conditioning, 4 electric windows, automatic gearbox, 4 disk brakes and a 3.2 liter engine with 160 hp)
All those characteristics was not so common in other european cars in 1972 (to be true in 1971, cause Misericordia of Viareggio bought the 130 in 1971 but had to wait 1 year to have Fiat permission)
This beautiful car had only one big problem: fuel consumption
This 130 was used as ambulance till 1983 then was sold to a racecourse till 1989. Then He was gave to a junkyard in Livorno where was destroyed in 1991,
Grazia, negli anni ’70, si cimenta anche con il telaio Bedford CF30, a passo lungo, realizzando per l’Ospedale San Giovanni di Dio di Agrigento – in strettissima collaborazione con il Primario della Cardiologia di quel nosocomio – questo bel centro mobile di rianimazione coronarica, veramente una dépendance mobile del reparto; il mezzo doveva raggiungere obiettivi in tutta la provincia, e dunque anche parecchio lontani dall’Ospedale, per cui venne espressamente richiesto con la motorizzazione a benzina di 3.000 cc che consentiva alla macchina la velocità necessaria per gli interventi nelle zone più remote.
Una sfida vera e propria è stata , poi, la costruzione di questa Fiat 130: la casa madre non voleva rilasciare il nulla osta per la trasformazione, giudicando un’ambulanza non alla altezza della immagine che la macchina avrebbe dovuto avere; ma a suon di pressioni Grazia riuscì, tramite il concessionario Giannotti di Viareggio – che grazie alla sua amicizia personale con Valletta aveva mantenuto anche dopo la morte di questi buoni agganci in azienda – ad avere il sospirato via libera. Ne nacque una macchina di splendide proporzioni, ampia, elastica, dotata di servosterzo, servofreno, radio, aria condizionata, alzacristalli elettrici sui 4 vetri, cambio automatico, 4 freni a disco e motore 6 cilindri a V di ben 3,2 litri da 160 cv; tutte cose che nel 1972 ( anzi, 1971 perché la Misericordia di Viareggio – fortunata proprietaria di un mezzo unico – dovette comprarsi la berlina e tenerla ferma un anno in attesa dell’ ok alla trasformazione) non erano affatto scontate su auto europee. Purtroppo anche i consumi erano tutt’altro che scontati, e questo era il suo unico, vero difetto.
Realizzazione abbastanza particolare è stata anche questa Uaz 452 per il mercato mediorientale: va qui ricordato che l’azienda ha sempre avuto una notevole apertura ai mercati esteri, in particolare quelli dell’area del blocco dell’ Est e Grecia, Turchia e zone limitrofe.
Tornando poi all’Italia, nei primi anni ’70 la Regione Puglia acquistò un lotto di ambulanze su meccanica F20 distribuendole poi ai maggiori ospedali del territorio: a queste 70 ambulanze si affiancarono poi circa 200 F12 a tetto alto , costruiti in parte dallo stesso Grazia ed in parte da Colli – con le medesime specifiche e dunque perfettamente identici tra di loro – destinate anche a tutti gli altri ospedali di dimensioni meno importanti.
Soms is het lijden aan slapeloosheid heilzaam. Veel vrije tijd om aan Fiat 130 te wijden en Instagram-profiel #fiat130register bij te werken.
Ik had enorm veel geluk een interessante post tegen te komen van Ekipa_V8 en audi_coupe_by_kamei waar een prachtige 130 werd vereeuwigd.
Een automuseum in Polen bewaarde een 130. Ja, het is waar.
Ik was me bewust van het feit dat veel Poolse vrienden 130 minnaars zijn, maar het was geweldig nieuws voor mij.
Dus na wat onderzoek ontdekte ik de magische plek: Muzeum Motoryzacji van Jelenia Gora.
Bovendien ontmoette ik onderweg de aardige Lady Bianka Naciążek, directeur van het bureau, wat mijn onderzoek nog eenvoudiger en gemakkelijker maakte.
Deze 130 werd in 1970 (6 augustus) door de eerste Duitse eigenaar gekocht van een Fiat-dealer die deze 130 als demonstratiemodel gebruikte.
Het is een 160 pk in wit/zand/ivoor kleurstelling en beige fluwelen interieur. Chassisnummer 3158, automatische versnellingsbak en handmatige ramen.
Kijk eens naar de merkwaardige radio die tussen automatische versnellingsbak en middenconsole is geplaatst.
Waarschijnlijk een aftermarket maar hij past goed en elegant.
De staat is buitengewoon goed ook omdat de kilometerstand zo laag is voor een oude dame: 47000 km
Het is zeker eigendom geweest van iemand die zoveel van haar hield, want het wordt geleverd met de originele technische handleiding en het originele paar sleutels.
Voor ons, 130 liefhebbers, is het een bron van trots dat deze auto zo goed bewaard wordt in dit prachtige Poolse Museum.
Een speciale dank aan mevrouw Bianka Naciążek
Tekst door Edoardo Ferrero
Bericht van Marco Fazio,
Historical Services Manager Clubs Coordination van Stellantis, zeg maar het oude Fiat.
Beste vrienden van de FIAT-clubs in de wereld,
Ik wil u graag kennis laten maken met onze “Certificaat van Echtheid”-service, waarmee de Fabriek de perfecte afstemming van de originele specificaties en kenmerken van de auto’s die in onze geschiedenis zijn geproduceerd, certificeert.
Het FCA Heritage-team voert deze onderzoeken uit op het hoofdkantoor in Turijn of in de Stellantis&You-faciliteiten in Rome en Palermo.
Als alternatief kunnen onze medewerkers de te onderzoeken auto’s ook bij u thuis uitvoeren, mits deze op een afgesloten, verlichte plaats staan en voorzien zijn van een autolift.
De prijs is afhankelijk van het model van de auto en begint vanaf 600 euro + btw.
Kortingen zijn beschikbaar voor meerdere certificeringen, zelfs ter plaatse, bijvoorbeeld op een evenement of bijeenkomst georganiseerd door uw club.
Met plezier zal ik alle eventuele verdere vragen beantwoorden en bedankt voor het delen van deze informatie met uw leden.
Te koop is deze prachtige zilvergrijze coupé, regelmatig gebruikt in de weekenden om te genieten van een zonnige middag.
De auto heeft een zeer soepel schakelende automatische versnellingsbak, airconditioning en het belangrijkste is dat hij opnieuw is gestoffeerd met de nieuwe reproductie van de oranje stof door Ballesio!
De auto staat in Madrid, de eigenaar kan je miljoenen gedetailleerde foto’s sturen en alles uitleggen in het Engels, Spaans en Pools. Een bezichtiging en proefrit is voor serieuze kopers eenvoudig te regelen.
Informeer voor meer informatie en neem contact op met Olaf op +34-672686242
Op Facebook kwam deze tot cabrio omgebouwde 130 Coupe langs.
De foto’s komen uit Australië, er wordt geen melding gemaakt wanneer deze foto’s gemaakt zijn, een unieke auto is het zeker.
Na een afwezigheid van 40 jaar neemt Iain plaats achter het stuur van een dure Italiaanse luxewagen waarvan je waarschijnlijk nog nooit hebt gehoord… de Fiat 130 coupé.
Iain deelt enkele overeenkomsten met andere Italiaanse luxeauto’s en onderzoekt waarom dit specifieke model zo obscuur is en hoe hij de kenmerkende Italiaanse prestaties uit zijn 3,2-liter V6-motor kan halen.
In een verlaten pakhuis duikt de 19-jarige Iain weer op in een wolk van bandenrook en uitlaatgassen.
Ook in onderstaande video wordt over de Fiat 130 Coupé gesproken.
In deze video wordt de Fiat 130 Coupe op 3:08 in bovenstaande video behandeld: De Fiat 130 Coupe is van invloed op het ontstaan van de Rolls Royce Camarque.
Een interessante video!
Ongeval in Turijn Vanchiglia: een auto vloog tijdens het rijden in brand, vier mensen werden gered.
Een oldtimer vloog plotseling in brand terwijl hij op de middenbaan van Corso Tortona reed in Turijn, op de kruising met Corso Belgio, gisteravond laat, donderdag 1 december 2022, in Turijn. Het maakte deel uit van een autocolonne die bestond uit meerdere voertuigen van hetzelfde type. In de auto zaten vier mensen, van wie er één zeer lichtgewond raakte bij het uitstappen, maar ze werden allemaal gered. Het vuur werd door de brandweer geblust nadat een van de leden van de karavaan het met een kleine brandblusser had geprobeerd. De patrouilles van de rijkspolitie, die voortgaat, en van de lokale politie, die voor het wegennet zorgde, kwamen ter plaatse tussenbeide. Gezien het late uur waren de verkeersproblemen beperkt.
Er zijn van die dagen dat alles op z’n plek valt. Pininfarina heeft een topdag, mijnheer directeur Agnelli is het overal mee eens en de schappen liggen vol met zalige techniek. Dan krijg je dit: een droomcoupé met een Fiat badge.
Liefde op het eerste zicht
“Dan krijg je dit: een droomcoupé met Fiat badge”
Fiat was eind jaren ‘60 zeer groot en vond het allicht niet prettig om z’n rijke klanten naar de concurrentie te moeten doorverwijzen. Daarom verscheen er in 1969 een grote (maar banale) 130 vierdeurs. Daar gaan we niet te veel woorden aan vuil maken. Voor een klassieke grote vierdeurssedan toch maar naar de showroom van de concurrentie gaan. Fiat heeft al veel betere vierwielers op de markt gebracht.
Maar toch best verder lezen, want godzijdank kwam er ook een coupé. Daar prijkte wel degelijk een Fiat-logo op. Je zou eerder een logo van Lancia, Ferrari of Maserati verwachten. Liefde op het eerste zicht. Dat had alles te maken met dat heerlijk strakke lijnenspel. Een slanke en allesbehalve overdadige styling. De studio van Pininfarina had heel hard z’n best gedaan. Fiat was zo tevreden dat de productie ook in de ateliers van Pininfarina mocht gebeuren.
Neusje van de zalm
In technisch opzicht was de coupé identiek aan de 130 vierdeurs. Ook de motor kwam uit de saaie vierdeurs: een Lampredi 2.9-liter zescilinder. Dat waren juweeltjes in die tijd. Een Lampredi V6 werd volledig terecht beschouwd als het neusje van de zalm.
Voor de coupé waren alleen de V6-motoren goed genoeg. Rijplezier was de prioriteit. Nochtans geen lichtgewicht: 1580kg, vooral door z’n vele luxe. Maar toch een puike wegligging. De gelukkige eigenaar kon kiezen voor een handgeschakelde vijfbak of een automaat.
Vrij snel na z’n lancering werd de 2.9 liter (speciaal voor de coupé) vergroot naar 3.2-liter. Het vermogen steeg hierdoor van 140 naar 165 PK. Deze heerlijke zescilinder in combinatie met een Borg Warner automaat met drie versnellingen, was de perfecte combinatie voor de ultieme levensgenieter.
Een uitstalraam van eigen kunnen
Z’n binnenkant wou niet onderdoen voor de mooie buitenkant. Een elegant tellerblok en een prominente middenconsole met houtafwerking. En van die prachtige tuimelschakelaars. Verder was alle gebruikelijke luxe aan boord. Zijdezachte veloursbekleding, of leer, stuurbekrachtiging, elektrische ramen en zelfs een hendel onder het dashboard om vanaf de bestuurdersstoel de passagiersdeur te kunnen openen.
Deze exclusieve coupé wou vooral het uitstalraam zijn van wat de Italianen zoal konden in die periode. En terecht: een elegant design, technisch vernuft, verfijnde luxe, knappe motoren, goede wegligging, schijfremmen rondom, stuurbekrachtiging, om maar enkele te noemen.
Een nukkige diva
Ontegensprekelijk was de Fiat 130 Coupé een heuse topper, maar niet wat betreft verkoop aantallen: tussen 1971 en 1977 werden slechts 4493 stuks gebouwd.
Niet zo verwonderlijk. Ook in die periode had Fiat te weinig uitstraling. Duidelijk geen Jaguar of Mercedes. Charmes en karakter te over, elegant rijplezier, maar helaas wat vervelende probleempjes, roest, slijtage en vele garagebezoekjes.
Buitenkomen met een diva, daar moet je wat voor over hebben. Best erg zorgzaam omspringen met zo’n knappe, exclusieve verschijning. Iets voor een zonnige zondag. Voor je het weet doet deze nukkige diva een aanval op je gemoed, je geduld en spaarcenten. Maar je bleef van haar houden, en de lokale garagist ook heel veel van jou.
In 1974 schonk Fiat een 130 sedan aan de Argentijn Juan Domingo Perón. Tegenwoordig maakt het deel uit van de verzameling persoonlijke bezittingen van de voormalige president in het 17 de Octubre Museum in San Vincente Argentinië.
De voormalige president ontving dit bijzondere geschenk van Fiat zelf, destijds voorgezeten door Giovanni Agnelli. In die jaren was de Argentijnse dochteronderneming van de Italiaanse autofabrikant de belangrijkste buiten het moederbedrijf en essentieel in de verdere toekomstplanen van Fiat.
De generaal keerde definitief terug naar het land op 20 juni 1973 en op 12 oktober van dat jaar nam hij voor de derde keer het presidentschap van de natie op zich. Amper negen maanden later, op 1 juli 1974, overleed hij. De Fiat kwam in 1974 het land binnen, Perón heeft hem niet kunnen gebruiken.
De Fiat 130 is te zien in het 17 de Octubre Museum. Deuken in de carrosserie en ontbrekend glas zijn tekenen van de opgelopen schade. De auto stond in de stal waar hij meer dan 30 jaar intact bleef. Decennia lang genegeerd, werd het voertuig helaas beroemd na de gewelddadige incidenten die plaatsvonden op 17 oktober 2006, de dag waarop de stoffelijke resten van generaal Juan Domingo Perón werden overgebracht van de Chacarita-begraafplaats om te worden bijgezet in het speciaal gebouwde mausoleum op 17 oktober. Dit museum werd op die dag geopend.
Door vandalisme van de tegengestelde vakbonden liep de Fiat 130 schade op aan de carrosserie en ruiten. De afbeeldingen met gebroken en versplinterde ruiten verscheen in talloze mediakanalen die live vastlegden wat er gebeurde.
Tegenwoordig maakt de Fiat deel uit van de collectie voorwerpen van het museum. De auto bevindt zich in een zeer goede algemene staat, hij vertoont slechts kleine schade aan de carrosseriepanelen en de afwezigheid van voorruit, achterruit en enkele zijruiten die tijdens de incidenten zijn ingeslagen.
De Fiat van Perón
De Fiat 130 was als prototype gepresenteerd op de Autosalon van Genève in maart 1969 en in de Europese zomer van dat jaar commercieel gelanceerd. Zijn uiterlijk vertegenwoordigde de terugkeer van de Italiaanse fabriek in het segment van middelgrote en luxe sedans. De productie was beperkt tot minder dan honderd stuks per dag.
De Fiat 130 werd tot 1977 geproduceerd in sedan- en coupéversies. In totaal werden er 13.669 exemplaren op de markt gebracht, de meeste in Italië. De auto die Perón ontving is een model uit 1972. Hij is voorzien van een 3200 cc V6 motor met 165 pk (DIN) bij 5600 tpm. De maximale snelheid wordt geschat op ongeveer 180 km/u. De transmissie is toevertrouwd aan een automatische versnellingsbak met drie versnellingen en de tractie vindt plaats op de achteras.
De Fiat 130 is in Argentinië nooit op de markt gebracht, maar naar schatting zijn er slechts drie exemplaren het land binnengekomen.
Er zijn maar 3 Fiat 130 modellen : de Fiat 130 2800 Berlina, de Fiat 3200 Berlina en de Fiat 130 3200 Coupé al dan niet met automaat. In het Nederlandse kentekensysteem zijn echter onderstaande typebenamingen geregistreerd:
De auto’s van het bloedbad in via Fani Rome 40 jaar later
Waar zijn de Fiat 130, de Alfetta en de Fiat 128 welke symbool staan van de aanslag van de Rode Brigades op het hart van de democratie.
Op 16 april 1978 verschenen de beelden van die drie auto’s in een dodelijke omhelzing op de hoek van via Fani en ging via Stresa de wereld rond.
De auto’s van de president van de Christendemocraten Aldo Moro waar de 5 mannen van de escorte in omkwamen en waar de staatsman zelf werd ontvoerd door het snelle en dodelijke optreden van het commando van de Brigades
Rosse heeft vier decennia doorgemaakt en is een onuitwisbaar symbool van die bloedige aanval op het “hart van de staat”.
Giovanni Ricci is de zoon van een van de slachtoffers van via Fani, de politieagent Domenico Ricci, Gouden Medaille voor Burgerlijke Waarde.
Toen hij zijn vader verloor, kwam hij om het leven door brigadevuur terwijl hij op de bestuurdersstoel zat van de blauwe auto van de President Moro, Giovanni was pas twaalf jaar oud.
Vandaag is hij voorzitter van de Domenico Association Ricci, die actief betrokken is bij het levend houden en doorgeven aan toekomstige generaties ter nagedachtenis aan de slachtoffers van het bloedbad van Via Fani en in het algemeen aan alle slachtoffers van terrorisme.
Giovanni Ricci zou ook graag zien dat de auto’s die de hoofdrolspelers waren van die tragische ochtend onderdeel zouden worden van de projecten die door de vereniging worden gepromoot.
De zoon van de benoemde Domenico droomt van de terugkeer naar de omstandigheden van 40-jaar geleden op 16 maart zodat ze deel kunnen uitmaken van een 1:1 diorama van de scène die de Italiaanse geschiedenis veranderde:
een levensgrote reconstructie van de hinderlaag in via Fani.
Prioriteit heeft echter dat de roest op de 3 betreffende auto’s niet dit historische erfgoed opeet dat toebehoort aan alle Italianen die dat hebben beleefd en aan de jongeren die, dankzij het educatieve potentieel dat wordt vertegenwoordigd door de drie auto’s, met eigen ogen konden herbeleven wat er gebeurde in het “donkerste uur” van het democratische Italië.
Hier is het verhaal en de huidige staat van de drie auto’s van het bloedbad via Fani, geïllustreerd door de foto’s verzorgd door Giovanni Ricci zelf.
FIAT 130 Berlina kenteken Rome L59812 geregistreerd in april 1973 op de via Fani 40 jaar later
Het is de blauwe auto waarin de Aldo Moro reisde samen met de chauffeur Domenico Ricci (MOVC) en maarschalk Oreste Leonardi (MOVC) op de dag van de ontvoering en
van het bloedbad in via Fani op 16 maart 1978.
La vettura, del peso complessivo a vuoto di 1,6 tonnellate, non era dotata di blindatura. Il motore
da 3,200 cc erogava 165 Cv. Normalmente equipaggiata con cambio automatico a 3 rapporti, l’auto
della scorta di Moro montava invece un classico cambio manuale a 5 marce.
De auto, met een totaal leeggewicht van 1,6 ton, was niet voorzien van bepantsering. De motor van 3.200 cc leverde 165 PK. Normaal gesproken uitgerust met een automatische versnellingsbak met 3 versnellingen maar deze auto
had in plaats daarvan een klassieke handgeschakelde vijfversnellingsbak.
De 130 verkeert in een redelijk goede staat van onderhoud, met opgekrikte wielen.
Het raakt meteen het kogelgat dat duidelijk zichtbaar is in het onderdeel bovenkant van de voorruit. Zowel het glas van de voorste zijruiten als dat van de zijruiten ontbreekt
deflectors, die werden verbrijzeld in de hinderlaag van 16 maart 1978.
Aan de rechterkant zie je de uitgangsgaten van de kogels die Domenico Ricci en Oreste Leonardi hebben gedood. Het interieur van de auto
verkeert in slechte omstandigheden, vooral als gevolg van de inspecties van de onderzoekers.
Het rechter voordeurpaneel ontbreekt en het plaatwerk van de 130 laat de kogelgaten uidelijk zien. De bekleding van de stoelen is op meerdere plaatsen uitgesneden, terwijl de achteruitkijkspiegel
afgebroken op de middenconsool ligt. De versnellingspook mist de originele knop. De identificatielabels van de treffers zijn nog steeds aan het interieur en aan de carrosserie bevestigd.
De tekst over de Alfetta en Fiat 128 is hier niet opgenomen, deze kun je lezen in het oorspronkelijke bericht op internet: Link
Abbiamo provato la Fiat 130 3200.
La 130 fu l’auto ministeriale del Presidente Aldo Moro e di altri deputati negli anni 70.
La scorta del Presidente Moro, venne barbaramente trucidata in via Fani, a Roma, il 16 Marzo 1978.
I loro nomi :
Capo scorta, Maresciallo dei Carabinieri, Oreste Leonardi.
Autista del Presidente Aldo Moro, Appuntato dei Carabinieri Domenico Ricci.
Capo pattuglia seconda auto, Vice brigadiere di PS, Francesco Zizzi .
Autista seconda auto, Agente di PS, Giulio Rivera.
Componente seconda auto, Agente di PS, Raffaele Iozzino.
Dai un’occhiata anche a questi post sul rapimento di Aldo Moro:
Land: Nederland
Kenteken: 33-BU-33
Bouwjaar: 1974
Chassis nr.: ?
Status november 2022
interieur fiat 130 camper
Dit is wel een heel bijzonder exemplaar van een Fiat 130, waarschijnlijk de enige camper die er bestaat. In 2012 heeft Lex van der Laan deze auto van de sloop gered en gaat er weer een puik karretje van maken.
Het interieur straalt een en al seventies uit en is in redelijke staat. De carrosserie heeft meer aandacht nodig maar dat is bij Lex in goede handen. Een ideale auto om bij meetings in te zetten.
In de ANWB Kampeerkampioen (sept. 2022) is zelfs een illustratie van de Fiat 130 camper opgenomen. Fiat 130 liefhebber Peter van den Hoogen heeft deze illustratie gemaakt.
Hollandse sfeerbeelden van een Fiat 130 in het toenmalige straatbeeld.
We schrijven 1974. Iemand heeft een probleem aan zijn 4 jaar oude FIAT 130 Berlina en gaat daarmee naar FIAT Garage J.M. De Groot in de Amsterdamse westerstraat.
Hadden alle nieuwe eigenaren daarna hetzelfde gedaan met deze auto, dan was dit nu de oudste Berlina van Nederland geweest!
Bron: Amsterdamse Beeldbank / Fotograaf: Han van Gool
En in Utrecht destijds ook een Fiat 130 vastgelegd.
Impressie van de gespotte Fiats 130 tijdens de Auto e Moto d’epoca 2022 Padua, klik op het plaatje hierboven om de website van het evenement te bezoeken.
Geen idee of we alle Fiats 130 gezien hebben maar de beurs is zooo groot dat je een aantal dagen nodig hebt om echt alles te zien.
Op het YouTube kanaal van CarRanger staat deze erg interessante video over de Fiat 130 Coupe. Het is een prettig gedetailleerde film die het kijken meer dan waard is.
In de ANWB Kampeerkampioen van sept. 2022 staat een illustratie afgebeeld van de Fiat 130 Camper zwoegend op de Gotthard pas in Zwitserland.
De auto’s kraken, zingen en zuchten door de bochten, herken je de auto’s en muziekmakers?
Achter deze illustratie zit groot Fiat 130 liefhebber en eigenaar Peter van den Hoogen.
Zo ziet de Fit 130 camper er in het echt uit:
Je kan hier een post lezen over deze Nederlandse Fiat 130 Camper
Tip: heb je de vertaalknop rechtonder deze pagina gezien?
Altijd nog op zoek geweest naar het instructieboekje van je Fiat 130?
In de webshop van deze site zijn vele instructieboekjes van de Fiat 130 in diverse talen te vinden.
Ook deze boekjes zijn doorzoekbaar (typ “Ctrl F”) en voorzien van klikbare inhoudsopgave.
Bovenstaande foto komt uit het boek Pininfarina Cinquantanni.
Een majestueuze mix van strengheid en gratie, durf en subtiliteit, scherpe hoeken verbonden door zachte rondingen, de Fiat 130 Coupé was een echte catwalk-schoonheid, een Pininfarina-klassieker masterclass die in de jaren zeventig op grote schaal werd gekopieerd maar nooit werd geëvenaard. Dat het commerciële succes eraan ontging, had meer te maken met sociale problemen – imago van Fiat is kleine betaalbare straatauto’s in plaats van een door imago gedreven luxecoupésector. In elk opzicht voldeed de 130 aan de verfijning die zijn styling uitstraalde, een weelderige, exotische, verfijnde en grondig ontworpen auto, gebouwd volgens een standaard in plaats van prijs.
Gelanceerd in 1971, waren er na zes jaar ca. en 5.000 exemplaren gebouwd, maar zelfs de bescherming van beroemdheden zoals Sophia Loren, Marcello Mastroianni en Dusty Springfield (die van haar had vergulde deurklinken) kon zijn bekendheid niet vergroten. In sedanvorm bestond de 130 al sinds 1969, een formeel waardig voertuig voor hooggeplaatste leden van de Italiaanse kerk en staat. Het was groot en imposant en zag eruit als het nageslacht van een one night stand tussen een ZIL en een Mercedes 600, maar buiten de Italiaanse markt was er niet veel belangstelling voor.
Met deze glamoureuze coupé hoopte Fiat, op betere tijden. Toen Sergio Pininfarina in 1971 in Turijn de 130 Coupé onthulde, moet de opluchting groot zijn geweest, want dit was het eerste opvallende ontwerp van de stylist na een jaar of twee in het slop. In zekere zin was er niets dramatisch of radicaal aan de 130. Het was een sobere, prachtig geproportioneerde, grote tweedeurs auto, een samensmelting van zachte nuance en suggestie, aanwezigheid, evenwicht en waardigheid.
Het leek uit het niets te komen, maar de 130 was duidelijk een opvolger van de strakke, hoekige formaliteit met het “drie dozen principe” van de invloedrijke Lancia Flaminia Coupe. Gezien het feit dat Fiat Lancia in 1969 kocht, had de 130 het misschien beter gedaan als hij een Lancia-badge had gehad. Eenvoudig, gelijnd en mooi gedetailleerd, de 130 had een weloverwogen carrosserie-glasverhouding die een lichtgevende cabine en een slank dak met steil hellende schermen mogelijk maakte. De langwerpige Carrello-koplampen, nooit gebruikt op een andere productieauto, gaven de 130 een onderscheidend gezicht. Maar de grote Fiat had geen andere sieraden aan boord, afgezien van eenvoudige bumpers met rubberen doppen, chromen accenten rond de raamkozijnen en kenmerkende vlakke, rechthoekige deurgrepen. De oppervlakken waren schoon en gedurfd, de grote naar voren scharnierende motorkap vormde wenkbrauwen boven de koplampen, terwijl het kofferdeksel werd verlicht door een zachte lip. De zijkanten hadden er saai uit kunnen zien, maar tussen de wielkasten liep een lichte vouw op kniehoogte om de grote uitgestrektheid van de deurbekleding en het zijpaneel te doorbreken.
Massieve deuren geven toegang tot een hedonistische cabine die de concurrenten overschaduwde op het gebied van ontwerp, uitrusting en de mogelijkheid om vier volwassenen in koninklijk comfort te laten zitten. Op basis van de bodemplaat van de sedan had de Coupé een identieke wielbasis en spoorbreedte als de vierdeursversie, maar hij was lager en tien centimeter langer en zag er goed geschoeid uit op zijn dikke 205/70 lichtmetalen Pirellis- en Cromadora-velgen. De carrosserieën, gemaakt van arm Russisch staal (Fiat’s betaling voor de bouw van de Lada-fabriek) werden in kleine aantallen gebouwd in Pininfarina’s Grugliasco-fabriek en gespoten en afgewerkt door Fiat in zijn Rivalta-fabriek. Op de noordelijke markten zou de carrosserie van de 130 voor de ogen van de eigenaren wegroesten. Het hele ontwerp was zo geslaagd in vergelijking met Pininfarina’s toen recente werk dat degenen met een machiavellistische inslag suggereerden dat de 130 Coupe door Fiat was ontworpen en dat Pininfarina er alleen maar zijn naam aan had gegeven. Tot op de dag van vandaag blijft de auteur van de 130 anoniem, zoals alle stylisten van Pininfarina tot voor kort deden. Hoe het ook zij, het uiterlijk van de 130 Coupé was een openbaring voor Pininfarina. Na het overlijden van oprichter Battista Pininfarina in 1967 leek het er eindelijk op dat het bedrijf de weg weer had gevonden. Een jaar na zijn introductie won de Coupé de Style Auto-prijs, uitgereikt door een jury van internationale autostylisten.
Het definieerde al zijn grote auto-ontwerpopdrachten voor meer dan een decennium. Ongetwijfeld slaagden ze er niet allemaal in om de puurheid van het origineel te heroveren.
De Rolls-Royce Camargue die een paar jaar later ontstond, was afgeleid van de 130, maar de architectuur was gecorrumpeerd, aangezien de vorm verviel tot opzichtige karikatuur. Aan de andere kant van de schaal kwam de Peugeot 604 uit 1975 naar voren als een goedkope, saaie vierdeurs massaproductie-interpretatie. Zelfs de Ferrari 365GT/4 uit 1972 slaagde er niet in om de Fiat te overtroeven onder de stijlcritici, ook al overleefde hij zijn inspiratie vele jaren. Misschien heeft alleen de Lancia Gamma Coupé uit 1976, vervanging van de 130 Coupé in het Fiat-imperium, met succes de geest van de 130 Coupé opnieuw geïnterpreteerd en de stijl eigen gemaakt. Pininfarina was zo tevreden met de auto dat het Fiat probeerde over te halen om de 130-reeks uit te breiden met een paar one-offs op basis van de productiecoupé. De Opera uit 1974 was slechts een vierdeursversie van de Coupe en zou een natuurlijke opvolger zijn geweest van de 130 saloons met fabriekscarrosserie.
De quad-cam V6 werd aanvankelijk aangeboden in de vorm van 2,8 liter, maar werd in 1971 uitgebreid tot 3,2 liter, net voor de lancering van de knappe coupé in 1972. Het was die auto die vandaag de dag echt tot de verbeelding spreekt. Met rechtlijnige styling uit Pininfarina’s Rolls-Camargue/Lancia Gamma Coupé-periode, heeft de 130 Coupé een enorme en intimiderende uitstraling.
Meer intrigerend was de Maremma, een driedeurs stationwagen die inspeelde op de hedendaagse fascinatie voor sportieve shooting brakes. Maar als een Scimitar GTE een en al paardentrailers en dorpsfeesten waren, dan was de Maremma ontworpen voor een zachte wereld van martini-zuipende jetsetters. Pininfarina bouwde in 1974 drie Maremma 130’s. Ze werden vanaf de B-stijl naar achteren aangepast met een achterklep; het rijke velours van de standaard Coupé werd vervangen door een combinatie van alcantara en leer. De Fiat-baas Gianni Agnelli, de ultieme playboy, gebruikte jarenlang zelf een van de Maremma-prototypes. Hij deed het autoshowcircuit in 1974 (samen met de Opera) met veel bijval, maar Fiat gaf geen groen licht voor de productie. In een klassieke automarkt die geobsedeerd is door clichés, herinneren en waarderen slechts enkele echte kenners de Fiat 130 Coupé. Als je er een kunt vinden, zijn ze goedkoop: £ 6.000 koopt een schoonheid. Temidden van de chaos en onverschillige auto’s die Fiat’s huidige benarde situatie zijn, is het moeilijk te geloven dat het ooit zoiets goeds heeft voortgebracht.